Hans Bourlon is niet te beroerd om zichzelf in vraag te stellen en geeft als eerste toe dat hij vroeger geen fantastische student was. ‘Misschien werd mijn bijzondere basis als ondernemer wel gelegd tijdens mijn opleiding bij de jezuïeten en tijdens mijn jaren als scoutsleider?
Alleszins heb ik het ondernemen niet van thuis uit meegekregen. Ik kom uit een familie van boekenwurmen. Veel meer dan op school kwam ik tijdens mijn jaren in de scouts tot bloei, door interactie met anderen, terwijl we samen dingen probeerden te realiseren. Tijdens mijn legerdienst gaf ik op ‘scoutswijze’ leiding aan een groep rekruten en vandaag in Studio 100 doe ik dat nog steeds op die manier.
‘Ik geef nog steeds op scoutswijze leiding’
‘Vanuit die invalshoek en gezien mijn opleiding ben ik zeker een atypische bedrijfsleider en was de titel ‘Manager van het Jaar’ een verrassing (toegekend in 2009, red.). Als ze mij morgen zouden vragen om ArcelorMittal te leiden, dan vrees ik het ergste. Veel meer dan manager ben ik een ondernemer. Dingen uitproberen en die kennis omzetten in interactie met anderen.’
Hoe bent u in de mediawereld terecht gekomen?
‘Ik ben ooit begonnen als losse medewerker bij de VRT. Ze zochten iemand die een spelprogramma kon opstellen. Mijn eerste dag werd ik voorgesteld aan een jongen van achttien, Gert Verhulst. We zagen alletwee een unieke kans.
Gert en ik sloegen de handen in elkaar en creëerden een dynamiek waarin we het verschil wilden maken door de dingen vast te pakken en enthousiast te zijn. Door ‘s avonds als applausmeester te werken kreeg ik al snel in de vingers wat een goede regisseur moest kunnen, wat een goede cameraman was, hoe de dynamiek van een tv-format in elkaar zat en waarom een programma in het honderd loopt.
‘In volle wind gaan staan heeft mij boven mijzelf doen uitstijgen’
We werkten dag en nacht en maakten bijna elke week een nieuw spelprogramma, maar niets dat het verschil maakte. Zoveel trial & error zonder dat we iets fundamenteel gerealiseerd hadden. Totdat Gert de culo had om omroeper te worden en met een pluche hond op de proppen kwam. Dat was plotsklaps een megasucces en Samson was geboren. Postzakken met gele briefkaarten en cadeaus van kinderen, tot aan het plafond gestapeld. Ik kan die tinteling nog steeds voelen in mijn lijf. Toen wisten we ‘We hebben hier iets vast!’’
Welke impact heeft dat succes gehad?
‘Als zestienjarige was ik een verlegen manneke dat met zijn neus tussen de boeken zat. In volle wind gaan staan heeft mij boven mijzelf doen uitstijgen. In de wind gaan staan impliceert dat het ook mis kan gaan. Je moet beslissingen durven nemen die niet evident zijn en keuzes durven maken die niet zwart-wit zijn. Mensen worden graag geleid met heldere boodschappen, maar de keuzes die daaraan vooraf gaan zijn zeker niet altijd zwart-wit. Dat is altijd een evenwichtsoefening. Voor de top van een bedrijf, brengt dat een soort eenzaamheid mee. Wij hebben nog het geluk om met twee te zijn.
‘Zolang ik hier ben, gaan we nooit alles op het spel zetten’
Wij houden heel erg van mensen in ons bedrijf die een ondernemende houding aannemen, ondanks het feit dat ze geen ondernemer of aandeelhouder zijn. Dat gaat vaak verder dan nine-to-five uurtjes. Tegen zulke medewerkers zeggen wij ‘Hier is een voetbalveld en een bal. Maak uw ploeg en begin te sjotten. Wij komen kijken.’ Het gaat om geduld, geloof en vertrouwen. En dan toch ook op de balans zitten van interveniëren of niet.
‘Ik zeg niet dat we niet dynamisch zijn maar zolang ik hier ben, gaan we nooit alles op het spel zetten. We gaan die vlag altijd wel op onbekend terrein planten, maar op een gezonde manier zonder naast onze schoenen te lopen. Noem dat gerust heel erg Vlaams.
Er is veel aanbod om andere bedrijven over te nemen in het buitenland. Helaas zijn dat zijn vaak afgewassen auto’s. Je kan niet altijd heel diep onder de capot kijken. Er kan altijd iets mislopen. Brandhaarden waar je niet direct een blusmethode voor hebt. Ik probeer onze strategie zodanig te beheren dat we de komende jaren goed zitten, kunnen blijven groeien, en dat ons schip niet tegen een ijsschots zal varen. Die bezorgdheid blijf ik te allen tijde voelen.
‘Ik ben hier om het gevoel geven dat alles goed gaat. Zonder toneel te spelen’
Niets is zo gevaarlijk als verblind worden door successen uit het verleden, die signalen en initiatieven voor innovatie in de kiem smoren. Nokia is daar een wrang voorbeeld van. Ik heb de sterke neiging om ons ervan te behoeden om overmoedig te worden en te dicht bij de zon te gaan vliegen.’
Hoe zorgt u dan toch voor groei?
‘Mijn realisme zegt me om met twee voeten op de grond te gaan staan. Dat houdt ook in dat we niet per se de grootste moeten zijn. Onze groei is stap voor stap, met soms wat getreuzel en dan weer een versnelling.
Onze Canadese tegenhanger DHX is beursgenoteerd en heeft zeer agressieve overnames gedaan. Die hebben vandaag een groot leverage probleem (ze zijn zwaar blijven inzetten op televisiedistributie, red.). Je kan je natuurlijk rijk rekenen naar de toekomst, maar zolang wij het management uitmaken, zullen we niet in die situatie belanden.
‘Het succes en de waarde van het leven liggen in de plannen van de toekomst’
Ik weet vandaag heel goed met wie ik moet spreken en waarover in ons bedrijf. Ik zal proberen dat op een rustige manier doen en ik zal vertrouwen geven aan mensen die hier rondlopen. Als ik hier rondloop met mijn handen in mijn haar elke keer als er een beetje stress is, dan straalt dat uit naar alle hoeken van het bedrijf tot aan de receptie. Ik ben hier om het gevoel geven dat alles goed gaat. Zonder toneel te spelen, want dat werkt niet. Je moet authentiek blijven.
Het is niet het resultaat van de vorige jaren, maar wel de plannen voor de toekomst die tellen. Wees dynamisch en durf te groeien. Stel verandering daarom best niet te lang uit, want de wereld wacht niet.’
‘Er hangt een groot risico vast aan het leven gewoon te laten gebeuren door in je zetel wat te zitten geeuwen. Zonder dat je het merkt sluipen de jaren voorbij en zijn er heel wat dingen gepasseerd die niet meer terugkomen. Ik zie sommigen van mijn leeftijd vastzitten in hun leven. Ze hebben hun huis afbetaald, ze leven met een vrouw die ze niet graag zien, ze doen een job waar ze tegenop kijken… En dan beginnen ze pinten te drinken omdat ze niet meer terug kunnen.
Een breuklijn in je leven plaatsen is niet gemakkelijk. Het is een wake-up call aan jonge mensen: “Laat je boot niet zomaar dobberen op de golven om te zien waar je uitkomt.” Je moet vooruitzichten hebben en zelf je richting bepalen. Het succes en de waarde van het leven liggen in de plannen van de toekomst.
‘Zelfontplooiing heeft niet met geld te maken’
Ik wil ervoor zorgen dat de medewerkers zich kunnen ontplooien in ons bedrijf. Als we erin slagen om iets uit te bouwen dat in een brede omgeving maatschappelijk relevant is, dan zijn we voor mij succesvol. Of wij met Studio 100 de wereld rijker hebben gemaakt? Waren we er niet geweest, niemand had het gemist. Het is en blijft amusement. Anderzijds, als er in het sportpaleis op Throwback Thursday of op de afscheidsshow van Samson en Gert 10.000den jonge gasten onze liedjes meezingen, dan heeft het toch iets voor hen betekend.
Hoe belangrijk is zelfontplooiing?
‘Het meest essentiële voor mij is dat je zelfontplooiing vindt in wat je doet, op welk niveau dan ook. Je moet het per definitie persoonlijk zien. Zelfontplooiing betekent dat je jezelf ontplooit in datgene waarin je denkt goed te zijn. Dat heeft niet met geld te maken.
‘Kijk naar Tia Hellebaut, die met zo’n verbetenheid 20 jaar lang traint en altijd maar over die lat springt en dan op dat ene moment die gouden medaille haalt. Wat een ongelofelijke attitude heeft zij gehad om daartoe te komen. Die neus voor geluk of voldoening krijg je volgens mij van thuis mee als een soort missie.’
————————————————————————————————————————————–
CV
Hans Bourlon is CEO van Studio 100, het bedrijf achter K3, Samson, Plop en nog zoveel meer. In november opende hij samen met zijn broer Het Kunstuur, een museum in Mechelen. Hij schreef twee boeken: ‘De Blik van Bourlon‘ en ‘De Tijdreiziger’. En toch blijft deze beschrijving even kort als ontoereikend. Een denkende mens, dat is Hans. Ook een bescheiden man, enorm gedreven en gesterkt door de vele rijke ervaringen die zijn levenspad gekruist hebben.