‘De passie die wij delen is genieten van successen en overwinningen’

Alexander Van Laer heeft met zijn dertig jaar al verschillende bedrijven uit de grond gestampt, de bekendste is het autodeelplatform Poppy. Vandaag richt hij zich op suikervrije energiedranken via Qallo. Peter Van Laer (58) richtte in 2007 Crossroad op, dat werd einde 2017 overgenomen door BDO Belgium, waar hij nu CEO van is.

Komen jullie goed overeen?

Alexander: ‘Ja absoluut, we komen over het algemeen heel goed overeen, of dat nu over ondernemen gaat of niet. We hebben allebei een hele sterke can-do mentaliteit, handen uit de mouwen, de koe bij de horens vatten, er gewoon voor gaan.

Wat ik daarnaast heel belangrijk vind, en dat zie ik ook bij mijn vader, is leading by example. Echt laten zien: dit is de kant die we samen willen opgaan. Een team optrommelen en inspireren om het dan ook effectief te doen. Je kunt het nooit alleen als ondernemer, je hebt een sterk team nodig.

Pragmatisme, maar ook een heel energieke stijl, om tussen de mensen te staan en er samen voor te gaan. Moest je het anders zien papa, dan moet je het zeker zeggen hé.’

Peter: ‘Nee, nee, ik kan me daar absoluut in vinden.’

Alexander: ‘Als ondernemer gaat het nooit zoals je denkt dat het zou moeten gaan’

Wat is de beste les die je tot nu toe hebt geleerd van je vader?

Alexander: ‘We hebben al heel veel lessen uitgewisseld, maar wat me altijd bij is gebleven, is de uitspraak: als het niet kan zoals het moet, dan moet het zoals het kan. En dat is een les in pragmatiek.

Als ondernemer gaat het nooit zoals je denkt dat het zou moeten gaan. De situatie is altijd anders. Je moet een plan hebben, maar je moet ook durven afwijken van dat plan en pragmatisch zijn.’

Als het misgaat, waar val je dan op terug?

Alexander: ‘Een keer op je bek gaan, is heel normaal, dat kan gebeuren. Het allerbelangrijkste is jezelf afstoffen en terug rechtstaan. En dan heel nuchter analyseren wat er juist mis is gegaan en hoe je dat beter kan doen. Je moet dat niet als een persoonlijk falen zien, maar rationeel benaderen en proberen een oplossing te vinden.’

Het is dus niet zo dat je gelijk de telefoon pakt en naar je papa belt?

Peter lacht: ‘Nee.’

Alexander: ‘Dat denk ik niet. Wat ik persoonlijk leuk vind wanneer het bijvoorbeeld misgaat, is om er zelf eerst over na te denken en oplossingen proberen te vinden. Daarna kan je met andere mensen praten om je ideeën af te toetsen. Hebben ze zelf al zoiets meegemaakt of niet, hoe hebben ze zo’n dingen aangepakt?

Ik spreek dan met verschillende ondernemers, uiteraard ook met mijn vader, om proberen te leren van elkaar. Er is altijd wel iemand die iets gelijkaardigs heeft meegemaakt.’

De gesprekken aan de keukentafel gaan dus alleen maar over werk?

Alexander lacht: ‘Gelukkig niet. Soms heb je beiden zin om over het werk te praten, maar soms heb je daar ook geen zin in. Er is zoveel meer in het leven dan enkel werk. Het is ook heel belangrijk om te genieten, ook van de kleine dingen.’

Op naar de vader. Wanneer zag je dat je zoon ondernemersbloed had?

Peter: ‘Dat was eigenlijk al heel vroeg, al in het vierde of vijfde middelbaar, toen hij met zijn equipe van school meedeed aan een debatwedstrijd om een zitje te krijgen in het Europees jeugdparlement. Hij heeft dat jeugdparlement ook naar Antwerpen gebracht.

Hij heeft dat allemaal zelf georganiseerd, de nodige funding gezocht, politieke ruggensteun gekregen, enzovoort. Het was toen wel duidelijk dat het er gewoon in zat. Achteraf is dat er ook uitgekomen bij zijn eerste venture, toen hij bij Accenture zat en aan een interne competitie kon meedoen.

Peter: ‘Als ouders zullen we er altijd zijn mocht het helemaal uit de bocht vliegen’

Daar heeft hij, met de vennoten die hij vandaag nog altijd heeft, FlAVR opgestart (een online platform voor huisbereide maaltijden door hobbykoks, red.). Die start-up kwam na een hele groeifase tot de ontdekking dat scaling vanwege de Belgische context een heel moeilijke situatie was.

Dan kom je ook de moeilijkheden tegen die ondernemers dag in dag uit ondervinden in het werken met overheden en regelgevers. Dat zijn nu eenmaal de spelregels van onze maatschappij. En die werken nu eens mee en dan weer tegen, dat is niet om altijd even vrolijk van te worden, en dat heeft FLAVR wel groeimoeilijkheden bezorgd.’

Heb je dan niet zoiets ik ga ingrijpen, mijn zoon helpen?

Peter: ‘Nee, want het is zijn bedrijf. Van hem en van de twee andere vennoten, waar hij nog altijd mee op pad is. Nee, zij moeten het oplossen. Je kunt altijd zeggen, heb je dit of dat al eens geprobeerd, ben je links of rechts eens gaan kijken, heb je de juiste mensen rondom je?

Alexander: ‘Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik advies aan mijn vader aan het geven ben’

Als ze dan zeggen, ja, we zijn er mee bezig, of we hebben dat inderdaad gedaan, wat kan je dan meer doen? Wat weet ik nu over de foodshare industrie, het cliënteel dat daarop af moet komen, de marketing die je daarvoor moet voeren? Dat is niet direct mijn leefwereld. Ik kan alleen maar de vragen stellen die in mij zouden opkomen, moest ik in dezelfde situatie zitten. Daar praten we dan samen over.’

Alexander: ‘Ik onderneem typisch B2C, dus naar de eindconsument, mijn vader is een echte B2B-ondernemer.’

Investeer je wel mee in de bedrijven van je zoon?

Peter: ‘Nee, hij heeft zijn bedrijf en ik heb dat van mij. We kunnen daar veel daarover praten, maar we doen het niet samen. Alexander heeft een voorliefde voor B2C, hij is daarin groot geworden en hij doet het schitterend, maar dat is niet mijn biotoop.’

Veel ouders willen daarmee een vangnet bieden.

Peter: ‘Ja, en ik begrijp dat ook, maar het vangnet dat wij bieden is dat we er altijd zullen zijn mocht het helemaal uit de bocht vliegen. Dat is wel duidelijk, maar dat is wat alle ouders zouden doen.’

Lees ook: Wat voor soort leider je bent, hangt sterk af van je ouders

Zijn de rollen al omgedraaid Alexander? Geef je advies aan je vader in het kader van reverse mentoring?

Alexander: ‘Nee, ik heb nooit het gevoel gehad dat ik advies aan mijn vader aan het geven ben. We praten gewoon veel over ondernemerschap, we delen ervaringen.’

Peter: ‘Ik ben wel een voorstander van reverse mentoring. Het beleven van technologie zoals de jonge mensen van vandaag dat beleven, ik heb dat moeten leren, maar zij zijn er gewoon mee opgegroeid.

Peter: ‘We praten niet over mislukkingen, maar over setbacks‘

De gamification, de platformicationwereld, de manier waarop jongeren met bepaalde invloeden omgaan, dat is een heel ander aanvoelen. Daar staan wij als iets oudere generatie een beetje verbaasd naar te kijken. Waar we nu in mijn beroep met de marketingmensen naar kijken is: wat moeten we doen met TikTok?

Dan vraag ik aan mijn kinderen: wat is dat eigenlijk voor iets? Je kan dat zelf ook wel uitzoeken, maar zij zitten er middenin, dat is hun wereld. Hun reacties en de manier waarop ze naar iets kijken, is een hele goede voorspellende factor van wat dat gaat betekenen.

Voor mij begint TikTok als een woordje op een blad, maar ik leer het dan wel kennen. Je moet voortdurend mee zijn en dat kan volgens mij perfect door goed te luisteren naar jonge mensen met een fantastische carrière, die heel veel ondernemerservaring hebben opgebouwd. Die reflecties zijn ongelooflijk interessant.’

Je hebt er ook eentje aan de keukentafel.

Peter: ‘Voilà, in ons geval kan het aan de keukentafel. Natuurlijk is het wel zo dat je zelf of ergens in je netwerk ook mensen hebt die van belang kunnen zijn en hun ervaring kunnen delen, ook als het misgaat.

Het is een versneld leereffect, vooruitgaan, het uitzoeken, zoals Alexander zegt, het is een stukje pragmatisme. Daarbij moet je vooral het dogmatische en wat er zou moeten gebeuren achter je laten en kijken naar de realiteit en de feiten. Van daaruit probeer je verder te gaan. We praten dan ook niet over mislukkingen, maar over setbacks.’

Peter: ‘Ik ben altijd even fier op mijn zoon. Ik kan er niet één moment uithalen’

Wanneer was je het meest fier op je zoon?

Peter: ‘Ik ben altijd even fier op mijn zoon. Ik kan er niet één moment uithalen. Ik ben fier op Alexander, maar ook op mijn andere kinderen voor het behalen van de mijlpalen in hun leven, professioneel en privé.

Je bent permanent trots wanneer het gezonde, gelukkige mensen geworden zijn met een heel mooie vriendenkring en familie, dat ze een duidelijke plaats hebben in deze wereld en contribueren aan de wereld op een heel actieve manier.

Natuurlijk zijn er de grote wapenfeiten, zoals het oprichten van de eerste ventures, het rijden van het eerste Poppy-autootje in Antwerpen. Bij FLAVR, dat je zelf de app installeert en iets online probeert te kopen. Hetzelfde voor de launch van Qallo in hun eigen kantoor en magazijn.

Dat zijn zo van die snapshots die op je netvlies blijven hangen. Zo van: ze zijn vertrokken. Het is ook goed om te zien, dat Alexander die stappen allemaal zet, terwijl hij weet dat niet elke dag fantastisch is, maar dat hij er toch voor blijft gaan.

Hij zegt op dat moment: ik geloof in mezelf, ik geloof in mijn plaats in de wereld, en in mijn ondernemerschap. Ik probeer er iets van te maken, altijd genietend, ondanks hier en daar een tegenvaller.

De passie die wij delen is genieten van de overwinningen en de successen. Elk succes moet je proberen te vieren, want het ondernemerschap is een harde stiel. Dan moet je ook tijd nemen om dat met vrienden en familie te vieren. Gelukkig zijn die momenten er ook geweest.’

Voelt het goed om een succesvolle en zelfzekere zoon te hebben?

Peter: ‘Ja natuurlijk, maar ouders geven alleen maar de eerste stapjes mee. Je moet jezelf ook niet meer lof toe-eigenen dan nodig is. Hij heeft het allemaal zelf gedaan, ik heb het niet in zijn plaats gedaan. Dat maakt je dan trots. Hij is goed begonnen, hij is goed gelanceerd, maar hij heeft er ook iets mee gedaan, dat is knap.

Alexander: ‘Mijn grootste ambitie is om jaar op jaar gelukkig door het leven te gaan’

Dat heb ik voor Alexander, maar bij uitbreiding ook voor mijn andere drie kinderen die nog wat jonger zijn, maar ook hun mijlpalen aan het halen zijn. De een met al meer moeite dan de ander, maar dat is nu eenmaal hoe het leven in elkaar zit. Ze zullen er ook allemaal wel komen, gaandeweg zie je dat het lukt, stapje voor stapje.’

Heb je ambitie om later CEO te worden zoals je vader?

Alexander: ‘Ik ben 30 jaar, heb nog een heel leven voor me en ik weet nog niet heel goed waar dat naar toe zal gaan. Mijn grootste ambitie is om jaar op jaar gelukkig door het leven te gaan, blij te zijn met de keuzes die ik aan het maken ben en trots te zijn op wat ik verwezenlijk.

Of dat pad nu gaat richting CEO worden van een groot bedrijf of tot mijn laatste dagen met een klein team in de loopgraven zitten als start-up founder. Ik weet het op dit moment niet, maar wat ik wel weet is dat ik mijn hart en verstand wil blijven volgen en blijven doen wat ik graag doe.

Mijn ambitie is impact te hebben op de wereld op een positieve manier en mezelf in het proces te blijven amuseren. Dat is het belangrijkste, en waar ik uiteindelijk terecht ga komen, only time will tell.’