Ik nam in die eerste fase deel aan een virtueel rondetafelgesprek om te polsen hoe vrouwelijke executives van Belgische organisaties deze eerste fase van de crisis hebben beleefd. Onzekerheid overheerste. Er zijn veel zaken die veranderen en er zijn nog veel vragen over wat mag en wat er nog komt. Over één ding was iedereen het eens: zo’n situatie toont aan dat een betere balans tussen de verschillende energieën een must is.
Het goede nieuws is dat zo’n wereldwijde crisis zaken in beweging zet. Waar bedrijven vooral competitief en zeer doelgericht bezig waren (the masculin energy), zien we nu ook meer andere aspecten (the feminin energy) de bovenhand nemen in leiderschap: luisteren, kijken waar we kunnen helpen, meer empathie. En wees gerust, deze approach kan ook door mannelijke CEO’s gedragen worden.
Die verandering komt tot uiting in de waarden die nu belangrijk zijn in leadership. In het gesprek hoorde ik vooral ‘zachte’ waarden: honesty en transparency. Maar ook mutual respect en gratitude.
Antwoord in alle eerlijkheid op vragen van medewerkers en klanten, zelfs als je het soms niet weet. Wees transparant. Vertel waarom je dingen anders aanpakt, dat sommige zaken niet het verhoopt resultaat hebben of dat het project wordt uitgesteld.
Iedereen ziet nu ook duidelijker dat ze niet alleen staan met hun organisatie en dat we oog moeten hebben voor het hele ecosysteem. Daarom zoek je beter samen met je partners naar een oplossing op lange termijn. Dat is leiderschap vanuit wederzijds respect.
Dankbaarheid was misschien de belangrijkste waarde. Dankbaar omdat wij alles hebben wat we nodig hebben om te kunnen leven en werken. Want dat is een uitdaging, zeker wanneer je van thuis je job als leider moet uitoefenen en tegelijkertijd met de kinderen bezig moet zijn, koken, poetsen, strijken, …
Dankbaarheid kunnen teamleaders tonen aan hun teamleden die tijdens deze crisismaanden meer doen dan gevraagd. En ik spreek niet alleen over de overuren, maar ook over het thuiswerken met kinderen. Dankbaar zijn voor de tijd dat ze wel kunnen investeren (al is dat maar 60%, maar met de juiste mindset).
Het vroeger business as usual komt niet meer terug. Zo’n crisis is een goede reset button en doet me zaken in vraag stellen. Is die fysieke meeting wel nodig? Maar ook persoonlijk: ik haal evenveel voldoening uit een ochtendwandeling en een online yogasessie dan dat ik voorheen naar het fitnesscenter ging. Met minder stress omdat ik ‘op tijd’ moest vertrekken om in de yogales te geraken.
Het geeft ons tijd om een stap achteruit te zetten en na te denken als een start-up. Hoe deden we dit voorheen, en kan dit eventueel anders en efficiënter? Of zoals Marilyn Monroe ooit zei: ‘Sometimes good things fall apart, so that better things can fall together.’ Het komt erop aan om de juiste ingrediënten van een crisis te combineren met de goede elementen van ervoor. Als we dat kunnen, met nieuwe ideeën en miniprojecten, dan wacht er ons een mooie toekomst.